کـولـه بـاری مملو از بار گـناه آورده ام           باز هم در محضرت روی سیاه آورده ام
از همه جا رانده و سویت پناه آورده ام           هـستی ام را با امـید یک نگـاه آورده ام

ای الــه دردمـــنـــدان، دردمـــنــدی آمـــده
یـا غـیـاث الـمسـتغـیـثـیـن مـسـتـمنـدی آمده

خانـۀ دل را به خشت بی وفـایی ساخـتم           غرق در بازی و صاحبخانه را نشناختم
پای عصیانم صفای نیمه شـب را باختم           من به هر کس که رسیدم جز تو رو انداختم

گـوشـۀ چـشـمی به احـوال پـریـشـانـم بکن
ای خـدایـا رحـم بر چـشمـان گـریـانـم بکن

بین عشاق هر کسی دلداده باشد بهتر است           مستی ام وقتی که کوثر باده باشد بهتر است
سر به زیریم سر سجاده باشد بهتر است           چون شجر هر قدر که افتاده باشد بهتر است

قامتم را حیف شد که معصیت خم کرده است
اشک هـایـم را نگـاه مبـتـلا کـم کرده است

کاسه های خالیم را میشود که پر کنی؟           عبد عاصی را حفاظت از بلا و ضر کنی؟
قلب سنگی و سـیاهم را شبـیه در کنی؟           من پشیمان آمدم شاید مرا هم حـر کنی

سـفـرۀ دل را اجـازه مـی دهـی تا وا کـنـم؟
شرم دارم که سـرم را محـضرت بـالا کنم

مرغ بسـمل را مهـیای شبی پـرواز کن           امشب آخر لطف کن در را به رویم باز کن
کار احیـا کردن ایـن مـرده را آغاز کن           پای من را به نجف یکـبار دیگر باز کن

حـتم دارم مرتضی پـشت و پـناهم می شود
سـور و سات بخششم فورا! فراهم می شود

هر کجا خوردم زمین زینب مرا امداد داد           گریه کردن را به من با گریه هایش یاد داد
آنچه میشد یا که می باید به ما میداد داد           قلب ویرانه خـرید و در عوض آباد داد

درد ها بسیار و درمان با دوای زینب است
آبرویی هم اگر هست از دعای زینب است

حرف زینب چون وسط آمد پریشانش شدم           بی قرار صوت محزون حسین جانش شدم
بـارها در خلـوتم بودم که گریانش شدم           خواب دیدم سوریه از جان نثارانش شدم

گریه بر او‌ مثل گریه بر حسین است و حسن
عالمی گریـه کـنـش، او اشکـبـار بی کـفـن